گازهاي زيستي؛ منبع تجديدپذير انرژي
همچنين اين باكتري‌ها در نتيجه اين فرآيند، رسوباتي را بر جاي مي‌گذارند كه از ارزش تغذيه‌اي بسيار بالايي برخوردار هستند و مي‌توان از آنها در كشاورزي و پرورش آبزيان استفاده كرد.
توليد بيوگاز در 2 مرحله انجام مي‌شود. در مرحله اول، باكتري‌هاي بي‌هوازي مواد آلي را به اسيدهاي آلي تبديل مي‌كنند و در مرحله دوم گروه ديگري از باكتري‌ها، اسيدهاي آلي به وجود آمده را تجزيه مي‌كنند كه در نتيجه آن بيوگاز كه بخش قابل توجهي از آن را گاز متان تشكيل مي‌دهد، توليد خواهد شد. به نظر مي‌رسد اين فناوري بتواند راهكار مناسبي براي تامين انرژي مورد نياز جوامع كوچك و بويژه مناطق روستايي باشد و علاوه بر انرژي مورد نياز ساكنان مناطق، به عنوان روشي براي بازيافت پسماندهاي آلي مورد استفاده قرار گيرد.
تانك تخمير بخش اصلي دستگاه توليد بيوگاز است كه معمولا به شكل استوانه‌اي است و از جنس آجر يا بتون ساخته مي‌شود. اين مخزن را مي‌توان به طور كامل در درون زمين قرار داد يا بخشي از آن را در روي سطح زمين مستقر كرد. در اين دستگاه كه توليد بيوگاز در داخل آن انجام مي‌شود، باكتري‌ها مواد زايد آلي را تجزيه مي‌كنند، ساختار شيميايي آن را درهم مي‌شكنند و گاز حاصل از اين فرآيند كه همان بيوگاز است و همچنين رسوباتي كه از آن به عنوان كود استفاده خواهد شد جمع‌آوري مي‌شوند تا مورد استفاده قرار گيرند. در نخستين مرحله از اين فرآيند پسماندهاي آلي وارد دستگاه شده و با آب تركيب مي‌شوند.
در محفظه تخمير، باكتري‌ها مواد آلي را تخمير مي‌كنند و در نتيجه اين فرآيند، گازهايي حاصل خواهد شد و رسوباتي نيز برجاي خواهد ماند. گاز حاصل از اين فرآيند همان بيوگاز يا گاز زيستي است كه متشكل از گازهاي متان و دي‌اكسيد كربن است. از اين گاز براي آشپزي، توليد گرما و حرارت و همچنين توليد جريان الكتريسيته استفاده خواهد شد. چنين رسوباتي حاصل از اين فرآيند سرشار از مواد غذايي است و ويژگي منحصر به فرد اين كود اين است كه فاقد هر گونه بوي نامطبوع و آزاردهنده‌اي است و مي‌تواند منبع غذايي مناسبي براي گياهان باشد. زباله‌هاي شهري مي‌توانند منبع عمده توليد بيوگاز باشند و اگر دفع زباله‌ها به درستي انجام شود، مي‌توان از آن مقادير قابل توجهي بيوگاز به دست‌آورد.
براساس مطالعات انجام شده در اين زمينه، با استفاده از بيوگاز به عنوان منبعي براي تامين انرژي در صنعت حمل و نقل، ميزان انتشار گاز آلاينده دي‌اكسيدكربن كه نقش بسيار مهمي در افزايش گازهاي گلخانه‌اي در سطح دنيا دارد به ميزان قابل توجهي و تا حدود 65 تا 85 درصد كاهش خواهد يافت.