در برخي مناطق جهان نظير برزيل كه استفاده از موتورسيكلت در سيستم حمل و نقل شهري روز به روز در حال افزايش است، بر به هم گره خوردن ترافيك‌هاي درون شهري نيز افزوده مي‌شود كه اين خود نگراني مقامات مسؤول در شهرهاي مختلف اين كشور را موجب شده است.

از اين رو طراحاني كه پروژه OU را ارائه كرده‌اند با علم به اين مشكلات بر آن شده‌اند تا طرح‌هايي را مورد بررسي قرار دهند كه نه تنها به عنوان گزينه‌هاي قابل انعطاف مطرح هستند، بلكه بتوان از آنها با تكيه بر زيرساختارهاي موجود براي حل معضل ترافيك استفاده كرد.

در پروژه OU (‌‌اين عبارت در زبان پرتغالي به معناي يا است) اين گونه برنامه‌ريزي شده است كه با نصب ريل‌هاي مخصوصي مشابه ريل راه‌آهن در كنار خيابان‌هاي آسفالت شده، آن هم در مناطقي كه ترافيك شهري همواره سنگين است از بار آن تا حد قابل توجهي كاسته شود. خودروهايي كه در اين سيستم به حركت درمي‌آيند تنها براي حركت روي اين ريل‌ها طراحي نشده‌اند، بلكه راننده حق انتخاب دارد كه از آن در خارج از اين سيستم حركتي نيز استفاده كند. البته فلسفه طراحي اين سيستم حركتي آنچنان دقيق و برنامه‌ريزي شده است كه عملا رانندگان حركت در آن را به عبور و مرور خارج از سيستم ترجيح مي‌دهند.
 
اين خودروها برقي هستند و اين به معناي عدم آلايندگي آنهاست. به عقيده كارشناسان، شهرهاي آينده ديگر جايي براي خودروهاي مجهز به موتورهاي احتراقي كه حتي سطح آلاينده كربني بسيار پاييني نيز دارند، نخواهند بود. خودروهايي كه براي اين سيستم حمل و نقل طراحي كرده‌اند را نه تنها مي‌توان خريد، بلكه حتي مي‌توان براي مدت كوتاهي اجاره كرد.
 
پيش از اين نيز مدل‌هاي مشابهي از سوي ساير محققان ارائه شده است، اما برخلاف بيشتر آنها از جمله SARTRE، راننده بر اكثر سيستم‌هاي هدايت و ناوبري خودرو اعمال كنترل دارد و تنها فاكتورهايي نظير فاصله با خودروي جلويي و حداكثر سرعت از سوي سيستم مركزي تحت كنترل قرار دارد. در اينجا اين پرسش مطرح مي‌شود كه فرآيند شارژ باتري اين خودروها به چه صورتي خواهد بود؟
 
محققان پروژه براي اين منظور نيز فكرهايي كرده‌اند. آنها ساختار خودرو را به گونه‌اي طراحي كرده‌اند كه در حين حركت آن روي ريل عمليات شارژ باتري نيز به طور خودكار صورت مي‌گيرد. آنها حتي براي تايرها نيز برنامه‌ريزي‌هاي خاصي داشته‌اند. استفاده از فناوري نانو مهم‌ترين ابتكار عملي بوده است كه در اين بخش ديده مي‌شود. استفاده از اين فناوري در ساخت تايرها موجب مي‌شود تا خودرو در هرگونه شرايط آب و هوايي از سطح بالايي از پايداري حركتي برخوردار باشد. با استفاده از اين فناوري تايرها در زمان بارندگي شديد اصطكاك بيشتري با سطح خواهند داشت و بدين ترتيب احتمال بروز تصادفات به حداقل مي‌رسد.

مردم برزيل از جمله ساكنان زمين به شمار مي‌آيند كه علاقه چنداني به استفاده از سيستم حمل و نقل عمومي درون شهري ندارند. استفاده روزافزون از موتورسيكلت خود بخوبي نشان از اين امر دارد. همچنين مشخص شده است كه بيشتر مردم اين كشور براي رسيدن به مقصد مورد نظر ترجيح مي‌دهند از وسايل حمل و نقل كوچك‌تر و داراي قدرت مانوردهي بالاتر استفاده كنند. از اين رو، خودروهايي كه در پروژه OU معرفي شده‌اند مي‌توانند تا حد زيادي پاسخگوي اين دسته از افراد باشند.

اين ايده خلاقانه در راستاي افزايش كيفيت زندگي مردم اين كشور ارائه شده است و پيش‌بيني مي‌شود نسخه‌هاي مشابهي از آن در آينده‌اي نه‌چندان دور در كشورهاي ديگري كه داراي مشكل ترافيك‌هاي در هم گره خورده هستند، مورد بررسي قرار گيرد. محققان اين پروژه استفاده از سيستم‌هاي حمل و نقلي نظير OU را براي جوامع شلوغ و معمولا به دور از سيستم‌هاي مدرن حمل و نقل درون شهري گزينه‌اي مناسب و كاربردي ارزيابي مي‌كنند.

نكته جالب توجه ديگري كه در خصوص اين پروژه مطرح مي‌شود بررسي تطبيق دادن خودروهاي فعلي با اين سيستم است. در اين نگرش تلاش مي‌شود با اعمال تغييراتي نه چندان قابل توجه، خودروهاي فعلي قابل حركت روي اين ريل‌ها باشند. در صورتي كه اين نگرش رنگ واقعيت به خود بگيرد اين سيستم حركتي در عين حال كه براي شهرهاي آينده مناسب است، هزينه استفاده از آن نيز بسيار پايين خواهد بود و بدين ترتيب همگان امكان استفاده از آن را خواهند داشت.

هم اكنون دنيا با بحران انرژي مواجه است و با توجه به ميزان برداشت از منابع طبيعي زمين عملا منابعي براي ساكنان آينده زمين باقي نمي‌ماند. ايده‌هاي خلاقانه‌اي همچون سيستم حمل و نقل OU راهكارهايي مناسب براي ساكنان آينده زمين و داشتن كيفيت بالايي از زندگي به حساب مي‌آيند.