اعجاز شير مادر
به طور كلي تماس پوستي زودرس مادر و نوزاد منجر به افزايش قابل توجه ميزان تغذيه با شير مادر و طول مدت شيردهي در جامعه ميشود. بررسيها نشان ميدهند، تماس پوست به پوست مادر و نوزاد و شيرخوردن بلافاصله بعد از تولد، سبب افزايش طول متوسط تغذيه با شير مادر به مدت 5/2 سال ميشود. از طرفي ديگر تماس با نوزاد رفلكس اكسي توسين (هورمون عشق) را در مادر تحريك ميكند. اين موضوع به دلايل بسياري اهميت دارد از جمله اينكه: تماس پوستي، لمس كردن، به دهان گرفتن و مكيدن پستان و ضربات وارد شده به رحم مادر توسط شيرخوار، سبب انقباض رحم ميشود كه اين امر به خروج سريعتر جفت و كاهش خونريزي و پيشگيري از كمخوني مادر پس از زايمان، كمك ميكند. در ضمن اين فرآيند سبب تحريك عصب واگ و آزاد كردن 19 هورمون مختلف گوارشي از قبيل انسولين، كوله سيستوكينين و گاسترين ميشود كه 5 تا از اين هورمونها سبب رشد ويلوزيتههاي مادر و كودك و افزايش سطح جذب در هر نوبت تغذيه ميشود. همچنين مادران با اولين تماس با نوزادان خود لذتي بينظير و باورنكردني را تجربه ميكنند و رابطه (bonding) بين مادر و نوزاد از همين جا آغاز ميشوند كه پدران نيز اغلب در اين لذت سهيم ميشوند و در نهايت هم اين موضوع در مادر سبب خوابآلودگي خفيف، شادي، افزايش آستانه درد و احساس افزايش عشق به فرزند و موجب آرامش و راحتي مادر ميشود.
روي هم رفته تماس پوست مادر و نوزاد و تغذيه اوليه با آغوز با كاهش مرگ و مير در ماه اول عمر، افزايش تغذيه انحصاري با شير مادر و افزايش طول مدت تغذيه با شير مادر در ماههاي بعد ارتباط دارد كه منجر به ارتقاي سلامت و كاهش مرگ و ميرهاي بعدي در كودكان ميشود.
تلاشي زيبا براي شيرخوردن
از چند سال قبل در مقالات علمي اشاره به اين پديده شده است وليكن براي اولين بار در سال 2005 در كتاب نوزادان Care of the High-Risk Neonate ،TextBook توصيه به استفاده از روش خزيدن به طرف پستان در شروع تغذيه با شير مادر شده است. بهترين مكان براي نوزاد در مرحله انتقالي از رحم مادر به محيط خارج رحمي، قرار دادن وي روي شكم يا سينه مادر است و خزيدن به طرف پستان مادر (Breast Crawl) يك عمل و رفتار غريزي است كه نوزادان طبيعي (حدود 90 درصد از نوزادان در هنگام تولد) قادر به انجام اين عمل هستند.
به طور كلي نوزاداني كه متولد ميشوند به علت داشتن غرايز بسياري قادر به خزيدن به طرف پستان هستند. حس بوييدن، ديدن و چشيدن به نوزاد در جستجو و يافتن پستان كمك ميكند و از طرفي قدرت شنيدن و برقراري تماس پوست به پوست ضمن احساس آرامش و لذت، محيط مناسبي را براي او ايجاد و با توانايي در انجام حركات مناسب در صورت و دهان و اندامهاي فوقاني و تحتاني وي را قادر به خزيدن به طرف پستان مادر و مكيدن آن ميكند. در ضمن با قرار گرفتن نوزاد روي قفسه سينه مادر، خود مادر نيز عامل مهمي در آراستن و ساماندهي تحريكات بويايي، بينايي، شنوايي و ادامه تماس در نوزاد است.
حس بويايي: حس بويايي در نوزاد نقش بسيار مهم و راهنماي خوبي در يافتن پستان مادر دارد. بوي پستان محرك قوي در گرفتن نيپل است. به همين دليل نوزادان بلافاصله بعد از تولد پستان نشسته مادر را بر پستان شسته شده ترجيح ميدهند، زيرا همراه با ترشح شير وكلستروم، نيپلو آرئول با توانايي در توليد مادهاي (شبيه يك فرومن) با بوي مخصوص شبيه به بوي مايع آمنيوتيك كه براي نوزاد آشناست سبب جلب توجه وي به طرف پستان ميشود، به طوري كه نوزاد به پد آغشته شده به پستان مادر نيز جلب خواهد شد، بنابراين استفاده از خوشبوكننده زير بغل در مادر و شستن بيمورد پستان وي سبب اختلال در يافتن آن توسط نوزاد خواهد شد، در ضمن حس بويايي در پستانداران ديگر نيز مشابه است به طوري كه بعضي از پستانداران بلافاصله بعد از تولد با كمك پوزه خود و آغشته كردن پستان با مايع آمنيوتيك، سبب تشويق به يافتن و گرفتن پستان در نوزاد خود ميشوند. تحريكات بويايي در نوزاد ضمن برقراري آرامش در وي، سبب شناسايي نوزاد خود توسط مادر نيز ميشود، به طوري كه چند ساعت بعد از تولد مادر قادر است فقط با كمك حس بويايي و لمس، نوزاد خود را از سايرين تشخيص دهد.
بينايي: نوزادان ميتوانند با وجود ديد كم، چهره مادر خود را تشخيص بدهند و اغلب از اين عمل لذت ميبرند. تلاقي نگاه مادر و نوزاد بسيار زيباست كه حاصل اشتياق مادر و توانايي نوزاد در انجام آن است، نوزاد با خيره شدن به صورت مادر در حافظه خود، چهره وي را به خاطر ميسپارد، به طوري كه پس از 4 ساعت از تماس اوليه وي قادر به تشخيص تصوير صورت مادر خود از ساير مادران است. نوزاد بلافاصله بعد از تولد چشمهايش را كاملا باز ميكند و قادر به ديدن تصاوير نزديك بخصوص تصاوير تيره در زمينه روشن است (مانند نيپل) به اين منظور رنگ هاله پستان مادر نيز براي نوزاد يك راهنماي خوب در گرفتن پستان است.
چشايي: نوزاد با داشتن حس چشايي آشنا شده از قبل با مزه مايع آمنيوتيك دست و انگشتان خود و سپس پستان مادر را كه حاوي ماده ليپيدي شبيه به مايع آمنيوتيك است، ميمكد.
شنوايي: صداي مادر به حالت آكوستيك از محيط مايع آمنيوتيك به جنين رسيده و عكسالعمل وي را باعث ميشود. تعداد ضربان قلب نوزاد و جنين با شنيدن صداي مادر آهستهتر ميشود، حتي ريتم ضربان قلب مادر نيز ميتواند سبب آرامش در نوزاد شود، به طوري كه ضربان قلب حدود 70 در دقيقه مادر در روزهاي اول تولد نه فقط سبب آرامش نوزاد ميشود، بلكه از كاهش وزن بعد از تولد در نوزاد جلوگيري ميكند. صداي مادر سبب نمو سايكولوژيك نوزاد و بهبود رشد وي ميشود و در ضمن روي رشد مغز نيز اثر ميگذارد.
نوزادان از زمان زندگي در دوران داخل رحمي صداي مادر را ميشنوند و به خاطر ميسپارند و ميتوانند صداي مادر خود را از صداي مادران ديگر تشخيص دهند و حتي حدود 80 درصد از آنها نيز ميتوانند صداي پدر خويش را نيز به خاطر بسپارند. نوزادان صداي مادر را دوست دارند و با شنيدن آن به مدت طولانيتري پستان را ميمكند. به دليل طبيعي بودن صداي مادر كه يك عامل مهم در تحريك آرام براي نوزاد در رحم بوده و به آن عادت كرده است، گذاشتن وي روي قفسه سينه مادر بلافاصله بعد از تولد فرصت مناسبي خواهد بود كه مجددا صداي مادر را بشنود و از طرفي اين عمل سبب تحريك و تكامل شنوايي در مرحله انتقال زندگي داخل رحمي به محيط خارج رحمي است.
تماس: تماس پوست به پوست نوزاد با مادر سبب فوايدي از قبيل ايجاد آرامش در هر دو، كمك به ثبات ضربان قلب و تنفس در نوزاد، كمك به نگهداري دماي مناسب براي نوزاد، ايجاد ثبات متابوليكي در ميزان قند خون و تعادل سطح اسيد و باز، كاهش گريه در شيرخوار كه منجر به كاهش استرس و مصرف انرژي كمتر خواهد شد، تشويق به ارتباط بيشتر مادر به نوزاد، آزاد كردن اكسي توسين در مادر، موفقيت زود هنگام و طولانيمدت در تغذيه با شيرمادر است.
از طرفي تماس نوزاد با مادر بلافاصله بعد از تولد سبب كلونيزه شدن مجاري گوارشي شيرخوار با ژرمهاي طبيعي بدن مادر (پوست و روده) به جاي عوامل بيماريزاي موجود در محيط و تماس با كاركنان بهداشتي ميشود كه در نهايت منجر به كاهش بيماريهاي عفوني خواهد شد.
تماس زودرس مادر و نوزاد غير از رساندن مواد غذايي از پستان مادر و تقويت سيستم ايمني نوزاد، سبب توليد شير بيشتر در روزهاي بعد خواهد شد. همچنين دفع سريعتر مكونيوم و كاهش زردي نوزادي نيز از فوايد ديگر تماس زود هنگام نوزاد با مادر است.
ترشح اكسيتوسين در تماس پوستي مادر با نوزاد در مغز نوزاد نيز ترشح شده و سبب تحريك ترشح 19 هورمون گوارشي ازجمله انسولين، گاسترين، كوله سيستوكينين و... ميشود كه در رشد ويليهاي روده و در نتيجه جذب بهتر شير موثر است.
هوشياري و فعاليت مغزي: بعد از تولد نوزاد سالم عموما هوشيار و آرام است و هنگامي كه بلافاصله بعد از تولد روي سينه مادر قرار گيرد شروع به جستجو در اطراف خواهد كرد و سپس طي مدت 150 دقيقه بعد از تولد به خواب ميرود.
حركت در اندامهاي تحتاني و فوقاني: نوزادان از روي شكم مادر به طرف پستان كشانيده ميشوند، همچنين از طرفي با ايجاد ضربات و فشار پاهاي خود به شكم مادر سبب كمك به خروج جفت و كاهش خونريزي از رحم مادر ميشوند.
نوزادان با حركات افقي در اندامهاي فوقاني به صورت بالا و پايين بردن بازو، به طرف جلو ميروند و توسط ضرباتي كه با دست خود به نيپل مادر ميزنند كمك به برجسته كردن و بيرون آمدن آن ميكنند كه اين موضوع سبب سهولت در گرفتن پستان ميشود. در ضمن با ماساژ پستان و سپس مكيدن آن، مقدار زيادي اكسيتوسين از غده هيپوفيز ترشح ميشود كه اين عمل سبب توليد پرولاكتين و توليد شير نيز ميشود.
حركات صورت و دهان: معمولا طي 30 تا 40 دقيقه بعد از تولد، نوزادان شروع به حركاتي در دهان به صورت ليسيدن لبها و مكيدن مچ و انگشتان دست ميكنند. بررسيها نشان ميدهند، پس از موفقيت در گرفتن پستان، آنها اولين دفعه به مدت 20 دقيقه پستان مادر را ميمكند.
اولين تلاشها براي شيردهي موفق
براي اين منظور بلافاصله بعد از تولد و بعد از اينكه نوزاد گريه كرد و تنفس را شروع كرد، بهتر است دستهاي همراهان و پرسنل اتاق زايمان قبل از تماس با نوزاد با آب و صابون شسته شود.
سپس بدن نوزاد با حوله نرم و گرم به استثناي دستهاي او (براي بوييدن و ليسيدن توسط خود نوزاد) خشك شود.
نوزاد به مادر نشان داده شود و ابتدا تماس گونه به گونه حتي به مدت كوتاه (فرصتي براي بوسيدن توسط مادر يا رساندن پيغام الهي ( اذان ـ Holy message) انجام شود.
نوزاد به روي شكم بين 2 پستان مادر و در تماس پوست به پوست به صورت لخت قرار داده شود و سپس هر دو با يك پوشش پوشانيده شوند.
در اين شرايط در صورت ممكن سر مادر توسط بالش كمي بالاتر قرار گيرد تا تماس چشمي بهتري با نوزاد داشته باشد.
بهترين نتيجه شيردهي،در خزيدن كودك به سمت مادر حاصل ميشود
براي آن كه اولين تجربه شيرخوردن نوزاد به بهترين و كاملترين صورت انجام شود بهتر است مشاوره با مادر قبل از زايمان انجام شود و وي لباسي بپوشد كه امكان برقراري تماس پوست به پوست به راحتي ميسر شود.
و از طرف ديگر، آموزش و راهنماييهاي لازم به پرسنل در مورد چگونگي عمل خزيدن نوزاد به طرف پستان داده شود.
در نوزادي كه بلافاصله بعد از تولد گريه ميكند و نفس ميكشد، بهتر است ساكشن دهان و بيني انجام نشود.
ضمن آن كه از گذاشتن لوله دهان به معده يا به بيني به معده به منظور ساكشن ترشحات معده پرهيز شود.
از شستن پستان مادر قبل از انجام اولين تغذيه نوزاد پرهيز شود.
حمام دادن نوزاد را ترجيحا به بعد از ساعت اول يا بعد از 24 ساعت اول موكول شود.
همچنين تزريق ويتامين K، توزين، اندازهگيريهاي ديگر و پوشانيدن لباس به نوزاد، به بعد از اولين تغذيه از پستان انجام شود و ضمن تماس پوستي تا برقراري اولين تغذيه كامل از پستان ادامه يابد.
بيشتر نوزادان عمل خزيدن به طرف پستان و اولين تغذيه را در مدت 30 تا 60 دقيقه به اتمام ميرسانند. در صورتي كه در مدت 60 دقيقه نوزاد موفق به انجام اين عمل نشود مادر ميتواند وي را به آرامي به پستان نزديك و به وي در گرفتن پستان كمك كند.
بهتر است تا اولين تغذيه كامل نوزاد از پستان، مادر از اتاق زايمان به محل ديگري منتقل نشود.
دكتر محمود راوري
متخصص اطفال عضو هيات مديره انجمن ترويج تغذيه با شيرمادر